Korkularımızla Çalışma Konusunda Altı-Adımlık bir Yaklaşım
Korkularımızla Çalışma Konusunda Altı-Adımlık bir Yaklaşım
Sara korkunun pençesine düşmüş 32 yaşında çekici bir kadındır ve en ufak bir baskı veya sorumluluk durumda çabucak bunaldığını hisseder. Evlidir ve dört yaşında bir oğlu vardır, ama bir çocuk ve bir evle ilgilenmenin baş edebileceğinden fazla olduğunu görür. Kocası tüm gün çalışır ve Sara'dan evle ilgilenmesini ve işten eve döndüğünde buzdolabında yemek görmeyi bekler. Bunun yerine dağınık bir evle ve eşinin yakınmalarıyla karşılaşır. Sık sık hayal kırıklığını Sara'ya öfkelenerek ve sabırsız davranarak ifade eder. Bu da durumu daha kötüye götürür.
Sara, hayatını kontrol eden korkunun pençesindedir ve ne yazık ki bu ıstırapta yalnız değil. Korku pek çoğumuzun yaşamlarını ele geçirebilir. Belki de bu pek çoğumuzun baş etmesi gereken en önemli sorundur. Bizim için işimizde ve özel yaşamlarımızda korkuyla uzlaşmaya varmak, tatmin edici bir hayatın esasıdır. Korkuyu anlamanın ve onunla çalışmanın basit ve pratik bir yolunu bulmak yardımcı olur.
Korkuyla çalışmayı altı basit adıma indirgemeye çalıştık. Doğrusal değiller, ama birlikte, bizim kapsamlı bir yaklaşım olduğunu düşündüğümüz şeyi oluştururlar. Bu altı adım Cynthia'ya korkuları konusunda yardımcı olduğundan, şimdi burada her birini özetleyeceğiz.
1. Birinci adım, nasıl korkularımızın farkında olmaktan ve onları hissetmekten kaçındığımızın farkına varmakla ilgilidir. Uzaklaştırmak, yalnız kalmak, kendimize karşı hareket etmek, böbürlenmek, agresif davranmak, kurtarmak, şikayet etmek ve her türlü bağımlılık gibi davranışlarla durumu telafi etme ve kendimizi korkuyu hissetmekten alıkoyma yollarımızı içerir. Sara, korkularıyla yüzleşme adımını atmamanın bir yolu olarak; kendini şikayet ederek, hızlı ve sürekli olarak konuşarak ve kendine "bunaldığını" söyleyerek dikkatini başka yere çekiyordu.
2. İkincisi ne zaman korku içinde olduğumuzu fark etmeyi ve korkunun kendini gösterdiği tüm yolların bilincinde olmayı öğrenmektir. Bu, korkunun bedensel hislerinin farkına varmayı içerir. Korkuyla-esaslı düşünce adını verdiğimiz şeyi gözlemlemeyi içerir. Ve son olarak, korku esaslı davranışlarımızın bilincine varmayı içerir. Bu adımda, bu üç alanı gözlemlemeye başlarız: bedendeki hisler, korku düşünceleri ve hayatımızda ortaya çıktığı şekliyle korku davranışları. Sara korku ortaya çıktığında onunla yüzleşmenin bir yolu olarak korkuyla bağlantılı olan bedensel hislerin farkına varmayı öğrenir.
3. Üçüncüsü, kendi korku hikayemizi tanımayı içerir. Bu, çocukluğumuzda terk edildiğimiz, saygısızlıkla karşılaştığımız, agresif ortamlara maruz kaldığımız ve genel anlamda çaresiz ve tehdit altında hissettiğimiz durumlarda bir çocuk olarak yaşadığımız korkuyu öğrenmekle ilgilidir. Korku hikayemizi öğrenmek entelektüel bir egzersiz değildir; Bu hikayemizi, masum ve güven dolu bir çocuğun perspektifinden hissetmektir. Ne yazık ki Sara, terk etmiş bir baba ve çökmüş bir anneden dolayı bir terk edilme geçmişine sahipti. Ona mevcut zamanda dikkatli bir şekilde kaynak sağlayarak başladık. Sonra geçmişindeki travmanın özel anlarını keşfetmek için kılavuzlu meditasyon kullandık ve korkularının nasıl geliştiğine dair derin bir merhamet ve anlayış geliştirmesine yardımcı olduk.
4. Dördüncüsü, bugünkü yaşamlarımızda korkularımızı neyin tetiklediğinin farkına varmaktır. Bu adımda, "hassasiyetlerimiz" adını verdiğimiz şeyi fark etmeye başlarız: durumlar, ortamlar, kendi düşünce ve davranışlarımız ve başkalarının, bizde bir korku tepkisine neden olan davranışları. Sara'nın en güçlü tetikleyicisi dışarının beklentileri ve onları karşılamak için hissettiği içsel baskıdır.
5. Bu yaklaşımın beşinci adımı, sinir sistemimizi rahatlatarak kendimizi sakinleştirmeyi öğrenmekle ilgilidir. Özellikle bu, korku hislerini, tıpkı korkmuş bir çocuğa sarılan bir anne ya da baba gibi sevgi dolu bir şekilde kucaklayarak onlarla dikkatli bir şekilde ilgilenmeyi içerir. Ayrıca bağımlılık yapan maddeler kullanmak yerine bizi rahatlatan aktiviteler bulmak ve nefes egzersizleri yapmak da önemlidir. Sara dansa, masaja ve derin nefes egzersizlerine olan tutkusunun kendini sakinleştirmenin en iyi yolu olduğunu fark etti.
6. Ve son olarak, yöntemimizin altıncı adımı harekete geçmekle ilgilidir. Harekete geçmek, derinden yer etmiş korku kalıplarına meydan okumak ve onları aşmak için hayatımızda küçük riskler almaktır. Bu ayrıca bedenimizi düzenli egzersizlerle hareket ettirerek, sağlıklı beslenme alışkanlıkları benimseyerek ve günümüzü yapıcı bir şekilde planlayarak kaynaklarımızı güçlendirmeyi kapsar. Son olarak harekete geçmek, içimizdeki korku dolu çocuğun davranışlarımızı yönlendirmesine izin vermemek için hayatımıza bir doz disiplin katmaktır. Yaralı içsel çocuğumuz anlık mutluluklar ister, hüsranla başa çıkma konusunda başarılı değildir ve korku hissetmekten nefret eder. O yüzden harekete geçmek, hayatımızın yaralı parçamızın değil, daha bilge olan benliğimizin kontrolünde olduğunu garanti etmek anlamına gelir. Böylece korkuyla yönetilmekten ziyade bilgelikle yönlendirilmiş hayatımızı yaşamaya başlayabiliriz.
Sara'yı, kocasının oğullarını bir anaokuluna gönderme, böylece Sara'nın kendine daha çok zaman ayırma ve kendiyle ilgilenip belki de sonunda bir terapi uzmanı olma tutkusunun peşinden gitmesi yönündeki tavsiyesini kabul etmeye teşvik ettik.
Bu kısa özetin, kendi yaşamınızdaki korkularınızla baş etmenize yardımcı olacağını umuyoruz.
Sevgilerle, Krishnananda ve Amana
